GELECEKTEN  KORKAR OLDUM …

28/11/2019

Artık gazete haberlerini korkarak okumaktayım. Sadece gazeteler mi? Televizyon haberlerinden ödüm kopuyor, ödüm.  Her yer ateş, barut, kan. Öyle ki “doğduğuna pişman oluyor insan.” Doğa ve insan katliamı, tahribatı son hızla görülmemiş bir şiddetle devam ediyor. Bir yanda; kadınlar çocuklara yönelik yazmaya kıyamadığım istismarlar, cinayetler; diğer yanda doğaya karşı saygısız kıyımlar, yıkımlar, tahribatlar. Ve daha başkaları.  Hızla; yayılarak, genişleyerek devam ediyor, insana ve doğaya karşı yapılan şiddet, katliam vs.

Mesela; Karadeniz’de bir doğa harikası olan şu “Dipsiz Göl faciası” var ya!  Bence; bu gölü kurutan insanlarda bir çok hastalık var; aşırı zenginleşme, emeksiz kazanma, çalma çırpma, varlıklı olma hastalığı. Ya bu kıyıma izin verenlere, çanak tutanlara, yardakçılara ne demeli… Onların ülke, yurt, doğa sevgisine! Para sevgisi, tutkusu; bütün sevgilerin üstünü örtmüş, gizlemiş tek hakimi olmuş ülkemizde…   

Yarına yönelik, geleceğe yönelik bir karamsarlık sardı etrafımı, kovuyorum kovmasına da; gitmiyor ki. “Bari oturup bir şiir yazayım, belki acımı akıtır biraz olsun rahatlarım” dedim. Aşağıdaki şiir çıktı ortaya…

Hep iyiyi güzeli paylaşacak değiliz ya, arada bir hüzünleri, dertleri, kederleri sitemleri de paylaşmalıyız ki dayanışma dediğimiz olgu gerçekleşmiş olsun.

İNSANLAR  VAR ARAMIZDA                             

Ağaca odun gözüyle bakan

Onu devirip kereste yapan

On günlük süt kuzusunu 

Hunharca boğazlayan

Denizi dinamitleyip

Yavru balıkları katleden

Canlıların canını alan

Canını aldıklarıyla 

Karnını doyuran 

İnsanlar var aramızda

Hatta birlikte yaşıyoruz

İç içe, yan yana  

Sözüm ona kardeşçe…

 26.11.2019   İslam ÇANKAYA