24/07/2021

PAPATYA  FALI

Şu sıralar orta sınıf muhaliflerinden, AKP’ye muhalif kesimlere yansıyan bir tartışmadır, aldı başını gidiyor.  Tartışma; papatya falı misali “gidecek-gitmeyecek” ikilemi üzerine kurulu.

Hemen her sohbette eninde sonunda konuşmalar AKP’nin iktidardan gidip gitmeyeceği üzerine kilitlenir.  Doğal bir durumdur bu; işsizlik ve pahalılık kıskacı ortasında, ülkenin geleceğini puslu gören yurttaşlar, umudu AKP’nin iktidardan düşeceği üzerine kurmuş. 

Bir kısmı karamsar;”Ne yapıp edip gitmeyecekler, zaten teslim etmeyeceklerini söylüyorlar.”

Bir kısım umudu taze tutma telaşında; “Ne yapsalar gidecekler, yeter ki, onlara koz verecek bir provakasyon olmasın. Biraz sabır.”

Bir uzlaşıya varmak ne mümkün!  Birbirine karşıt gibi gözüken iki görüş aynı temel üzerine inşa edilmiş: geleceğin ne olacağına AKP’nin tavrı damga vuracak.  Her iki taraf da “bekle gör” tavrı içindeler.

Öncelikle “gitmez” söylemi hatalıdır.  Özgür seçimlere dayalı bir sistem iktidarı belirliyor, başka bir ifadeyle “milli irade”.  Bilinen sözdür; seçimle gelen seçimle gider.  Bir defa bu mevziyi korumak gerekir.  “Gitmez” görüşü bu mevziye zarar veriyor; İktidarın olası gayrı meşru girişimlerini meşrulaştırıyor.  Bu zaman diliminde yapılacak olan özgür, eşit, hilesiz seçimleri ve onun belirleyeceği iktidarı önemsemek ve savunmaktır.

“Aman sokak oyunlarına gelmeyelim, nasılsa gidecekler” görüşü açıkça pasifizmdir.  Pasif bir bekleyişle “milli irade” oluşmaz; oy kullananların “saha”ya inmesi lazım.  İstanbul Seçimlerinde gördük: başarıyı siyasi partilerin öncülüğünde milyonlara varan “gönüllüler ordusu” getirdi.  Halkın “seyirci” olmadığı seçimler, aynı zamanda karşıt siyasi hareketin oyunlarını da bozar.

Siyasi iktidarın gidip gitmeyeceği, kurtuluşu bu iktidardan kurtulmak olarak görenlerin aktif müdahalesine, çelik iradesine bağlıdır.  “Bunlar gitmez” karamsarlığıyla ya da “nasılsa gidecekler” kaderciliği zaman öldürmekten ve de karşı tarafa umut aşılamaktan öte bir şeye yaramaz.  Gün karamsarlığı ve pasifizmi elimizin kenarıyla itip geleceğimize dahil olma günüdür.  Umut ettiğimiz geleceği başkalarının inisiyatifine bırakamayız.

Önce başarıya inanmak ve sonra bu başarının mimarını kendimiz görmek.

Papatya falının aktif siyasette yeri yoktur; sadece çene yorar, o kadar.