21/12/2019

Nakşibendi Cemaati’nin önde gelen isimlerinden,

Fatih Gençlik Vakfı Kurucusu,

Milli Türk Talebe Birliği Başkanlığı yapmış,

Bilal Erdoğan’ın “Hocam” dediği bir zat; “Aleviler ve Şiiler kafirdir” demiş.

Yeni bir söylem değil, Başbakanlık yapmış bir zat da; “Onlar bizden değil” demişti.

Kimin Müslüman, kimin din ehli olup olmadığı Tanrı ile inanan arasındadır, ancak bir Şii babanın evladı olarak pederimin “tam bir inanç ehli” olduğuna tanıklık etmişimdir.

Beş vakit namazını sektirmeden kılardı.

Orucunu aksattığını görmedim.

“Hacı” olmayı çok istiyordu.  Kendisine “Hacı Esed” diye çağrılmasını özlemle bekliyordu.  Olmadı.  Fukaralığın gözü kör olsun!

Allah korkusu vardı; vicdan sahibi ve merhametliydi.  10 kişilik hane halkına bakmadan, her yıl birkaç köylü çocuğunu- eğitimleri için- evinde barındırırdı.

Sünnü-Şii karşıtlığına şiddetle karşıydı; örnek olmak için Sünnilere ait Merkez Cami’ne gidip namazını orada eda etmeye özen gösterirdi.

Yobazlıktan nefret eder; Atatürk’e dil uzatılmasına müsaade etmezdi.

Doğum yerim Iğdır’da birçok Şii büyüğüm babam misali olmasına karşın, özellikle Sünni hoca takımının beyninin yıkadığı Sünni ahali, Şiileri “5. Mezhep” diye adlandırarak dışlamayı sürdürürlerdi.

AKP döneminde ayrımcılık daha da şiddetlendi; Sünniler iktidarı arkalarına alarak ötekileştirmeyi siyasi boyuta taşırken, Şii bir kısım molla ehli Kerbela Katliamı matem törenlerini aşırı ritüellerle uç noktalara taşıdılar ve ayrılık ateşine bir miktar odun onlar da atmış oldular.

Bin yılı aşkın öncesi yaşanan Hz ALİ-MUAVİYE iktidar kavgasının üstünde tepinenlerin asıl amaçlarının ne olduğu herkesin malumudur.  Onlar bu karşıtlığı siyasi rant olarak kullanmaktadırlar.  Asıl bu oyuna gelmemesi gereken “kullanılanlar”dır.  “İnanç”ın salt bir mezhep ya da din mensubuna değil, tüm insanlığa ait bir değer olduğu bilinciyle bu çirkin karşıtlığı yaratanlara artık kulak tıkamanın zamanı gelmiş, hatta geçmektedir.