HAFIZAMDAKİ AŞURA ANILARI

21/07/2024

Çocukken Muharrem ayı girdiğinde özellikle anneannem bizleri uyarırdı.

Bu ayda gülünmez, eğlenilmez ecer(yeni) elbise giyilmez, kırmızı giyilmez, müzik çalınmaz toy yapılmaz…yas ayıdır derdi.

Baba evim Iğdırmava camisine yakındı. Merak saikiyle camiye gider, yapılan törenleri izler bir şeyler anlamaya çalışırdık

Sonraları okul, görev filan derken pek muharrem ayı ve aşura törenleriyle ilgim olmadı ama Kerbela faciasını canlandıran ortaoyununun Aralık ilçesinde icra edildiğini duyardık. Sebebi de o günlerde devletin ve dolayısıyla emniyetin bu törenlere pek sıcak bakmadığı yönündeydi.

1980 darbesi ve sıkıyönetim dönemiydi. Garnizon komutanı Yarbay Ege Hasdal’dı.

1981 olsa gerek. Aşura günü, Yarbay Iğdır Lisesi’ne gidiyor. Ne öğretmen var. Ne idareci ve hele ne de öğrenci. Yalnızca nöbetçi muavin olarak merhum Asker Çağlar var. Komutanı o karşılıyor. Komutan şaşkın ve kızgın bir biçimde

-Öğrenciler, öğretmenler nerede diye Asker Hoca’ya çıkışıyor. Asker hocada saf saf:

-Bu gün bizim yas günümüz. O nedenle kimseler yok. Hoca hakkında tutanak tutturan Yarbay o hışımla Atatürk Ortaokulu’na geldi. Ben de okul müdürüyüm. Sınıflarda 60-65 öğrenci var. Bunun kırk-kırk beşi Kürt geri kalanı ise Türk ve memur çocukları. 20-25 öğrenci gelmemiş ama yine bir sınıfta 40’ın üzerinde öğrenci var. Bütün öğretmenler idareciler görevimizin başındayız.

Komutan jip ve korumaları ile gelip hızla merdivenleri çıktı. Ben de hemen koşup kendisini koridorda karşıladım ama burnundan soluyan komutan bana bakmadı bile. Hışımla önüne çıkan ilk sınıfın kapısını açtı. Öğretmen ders veriyor. Sınıfta ise 45 kadar öğrenci var. Şaşırdı. hemen kapıyı usulca örtüp bir iki sınıfın daha kapısını daha açtı. Aynı manzara ile karşılaşınca şaşkınlıkla bana döndü ve:

-Okul Müdürü sen misin dedi.

-Evet komutanım.

Odana geçelim dedi. Ben önde o arkada. Makam odama gittik. Kapıyı açtım ama ben içeri girmeyip buyur ettim. Komutan içeri girdi. Misafir koltuğuna oturdu. Bense ayaktayım.

Komutan:

-Iğdır Lisesinde öğrenci öğretmen yok, burada ise dersler düzgün yapılıyor deyince, ben topuk vurup esas duruşa geçtim ve yüksek sesle:

-Burası adına yaraşır ATATÜRK ORTAOKULUDUR KOMUTANIM dedim.

Ayağa kalktı. Başka yerleri de dolaşacağım. Sizi candan kutlarım. Ne zaman bir dileğiniz, sıkıntınız olursa beni direk arayabilirsiniz, deyip korumalarına işaret etti ve komutanın özel telefonunu bana verdiler.

Emekli olduktan sonra da bu tür anmaların ücra köylerimizde yapıldığını bizzat gördüm. Hakmehmet köyünde filan.

Şimdiki anma törenlerine ise bizzat devletin üst düzey temsilcileri katılıyor. Nereden nereye.