HANAKO’DA DÜĞÜN

11/12/2006 Haftaya Bakış

Güncelleme: 19/12/2020

Cumartesi günü Hanako’da bir düğüne gelinin davetlisi olarak gittim. Düğüne katılanların hepsi son derece modern ve şık giyinmişler. Kadınları, erkekleri, gençleri dahil.

            Türbanlı yok denecek kadar azdı. Diğer yaşlı hanımlar ise gelenekse “yazma” dediğimiz başörtüsü takmışlardı.

            Çalınan oyunlar ise insana gelecek açısından umut enjekte ediyordu. Şöyle ki ben düğün alanına girdiğimde klasik bar (halay) çalıyordu. Ardından Çukurova yöresine özgü Silifke’nin Yoğurdu çaldı. Genç kızlar topluca icra ettiler. Ardından çiftetelli . Ki bilindiği gibi İç Anadolu’ya ait bir oyun havasıdır. Sanki müzik gezisi yapılıyormuşçasına orkestra Horon çaldı. Ve takiben Azeri oyun havaları.

            Tam bir Türkiye müzik mozaiği

            Kızların hepsi adeta folklor öğretmeni imişcesine güzel ve aslına sadık kalarak bu oyunları oynadılar.

            Ben ise gelinin ailesi ile bir köşede oturmuşum. Babaya soruyorum. Başlık parası filan aldınız mı diye. Kız kendi rızası ile mi gitti. Baba şiddetle itiraz ediyor. Bu devirde başlık parası alınır mı hocam. Ben kızımı evlendiriyorum. Satmıyorum ki.

            Gelinin amcası da aynı şekilde:

            -Hocam diyor, biz televizyonlarda izledikçe üzülüyoruz. Yok töre idi, yok berdeldi, beşik kertmesi idi. İki genç birbirini sevdi. Biz de yuva kırmalarına yardımcı oluyoruz. Büyük olarak bize düşen görev budur.

            Bir mutluluk dalgası sarıyor bedenimi. Bu köyün tamamı Kürt. Ancak ne kadar çağdaş ve açık fikirliler. Ne kadar birleştirici, yapıcı insanlar.

            Bir yandan töreyi möreyi aşmaları, diğer yandan gençlerin, ülkemizin her yöresinin oyunlarını çalıp oynamaları. Kardeşlik, birliktelik vatandaşlık budur. Ortak ruh.

            Etnik şovenizmi bunlar aşmışlar. Kültürel kaynaşma sağlanmış. Zaten bu tür sorunlar halkta karşılık bulmuyor. Ayrımcılık yok, varsa az biraz okumuşlarda var.

            Bize nefis sac kavurması, pilav ve salatadan oluşan düğün yemeği ikram ediyorlar.

            Orkestra bir ara pop müzik çalıyor. Ve bütün kızlar Number ON’u kıskandırırcasına dans ediyorlar. Ne de olsa televizyon gençliği diyorum içimden. Daha sonra bunların öğrenim seviyelerini soruyorum. Hemen hepsi asgari lise mezunu diyorlar.

            İşte eğitimin mucizesi,

            Genç çiftlere ömür boyu mutluluklar diliyorum. Köy halkını ve büyüklerini de ayrıca çağdaş ve ayrımcılığa prim vermeyen tutumlarından ötürü de kutluyorum.