GÖK  EKİN

06/04/2020

Gurup Yorum üyesi Helin Bölek açlık grevi sonucu yaşamını yitirdi.

Suçu türkü okumaktı.

Onun bebek vücudu kadar küçülmüş bedenini bir koltukta öylesine boylu boyunca uzatılmış gördüğümde başımdan kaynar sular döküldü, içim yandı. O görüntü geceler boyu uykularımı böldü, zihnimi kemirdi.  Koca Yunus’un dizeleri usumda yankılandı, durdu.

“Bu dünyada bir nesneye ağlar gözüm göynür özüm

Yiğit iken ölenlere gök ekini biçmiş gibi”

Beni bu tür yeise garkeden neydi?  Bir gün deselerdi ki; yüzünü görmediğin, adını hiç duymadığın biri için tarifsiz kederler içinde olacaksın, pek ihtimal vermezdim.  Üstelik salgın ortamında yüzlerce binlerce insan ölüyor; biz her gün akşam haberleri sırasında rakama indirgenmiş yurdum insanının sayısına odaklanmışız.

Sonunda sorumun cevabını; cenklerini döne döne okuduğum, kahramanım, İslam’ın yiğit evladı Hz ALİ’nin bir sözünde buldum.  Bilge kişi şöyle buyuruyordu:

“Dünyada en sağır edici ses, acı çeken bir mazlumun suskunluğudur.”

Helin’inin ölüm orucu günleri sessiz bir çığlıktı.  O, mühürlenmiş kalpler, körleşmiş vicdanlar karşısında böylesi bir yol tutmuştu.  Kendinden sonra türkülerin okunması için tek çare buydu.

Duyurdu mu duyurmadı mı, bilmiyorum.  Ancak benim naçiz varlığıma ulaştı; yüreğimin köşesine sızı oldu, oturdu. Kargışım hiç dinmeyecek:

-Zalim, ölüm seninle olsun!

Helin Kız,  ışıklar içinde uyu!  Unutulmayacaksın.  Elbet bir gün özlediğin günler gelecek; senden sonrakiler türkülerini özgürce söyleyecekler.